ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

แรงบันดาลใจที่นำไปสู่กระบวนการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะอันเป็นวิทยานิพนธ์หัวข้อ เรื่อง “ผลสะท้อนทางความรู้สึกและอารมณ์” คือการถ่ายทอดความรู้สึกและแนวความคิด เพื่อบอก เล่ามุมมองที่มีต่อปัญหาสังคมกับครอบครัว ซึ่งส่งผลกระทบต่อเด็ก จากสภาพจิตใจของผู้ถูกกระทำ เด็กที่ถูกทอดทิ้ง กำพร้า เร่ร่อน ขาดการดูแลและเอาใจใส่จากครอบครัวซึ่งเกิดขึ้นจริงในสภาพ สังคมปัจจุบันและเป็นปัญหา สะสมคั่งค้าง เพราะคนทั่วไปเลือกที่จะไม่รับรู้ ไม่เผชิญหน้า ปล่อยปละละเลยความรู้สึกซึ่งการเปลี่ยนแปลงส่วนนี้ นำมาสู่แรงบันดาลใจและกระบวนการสร้างสรรค์ โดยใช้ภาษาจิตรกรรม เส้น สี พื้นผิว บนผืนผ้าใบ สะท้อนความรู้สึกของเด็กออกมาซึ่งข้าพเจ้าแทน ค่าความรู้สึก “ภายใน” เหมือนกับว่าเป็นตัวของข้าพเจ้าเองที่ถูกอ้างถึง การสร้างสรรค์ผลงาน ใน รูปแบบของงานนี้เป็นการถ่ายทอดลักษณะของผู้ถูกกระทำผ่านภาพผลงานที่ขัดแย้งกับความเคยชิน และปกติของผู้ดู ความรู้สึกของข้าพเจ้าเป็นตัวแทนของห้วงความคิดภายใน โลกสมมติที่บิดเบี้ยว บกพร่อง เป็นสัญลักษณ์แห่งสภาพชีวิตของการถูกทอดทิ้ง ความเหงา เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย